We gaan lezen, praten en schrijven over momenten waarin ons hart wagenwijd openstond. Zo wagenwijd open dat je niet meer wist wie er gaf en wie er ontving. Momenten waarin we door van een ander te houden van onszelf hielden. En andersom. Momenten waarop we ineens begrepen dat liefde is wie we zijn, we zonder liefde niets zijn. Iemand droeg ons, iemand zag ons, iemand zat op de rand van ons bed, iemand zweeg precies op het goede moment, iemand deed een deur voor ons open. En ook wijzelf droegen, zagen, zaten op randen van bedden, zwegen op goede momenten, openden deuren. We gaan een verzameling aanleggen van deze herinneringen aan liefde. Die verzameling geven we vorm in geschreven woorden waaraan lezers en toehoorders zich kunnen laven.