Mensen die zich ongezien door het leven bewegen vormen de inspiratiebron voor de theaterteksten die we gaan schrijven. Dit kunnen personages zijn die we verzinnen maar ook personen waarover wordt geschreven in de krant of die we zelf ontmoeten. Wat is de drijfveer van degene die bezig is om midden in de polder een tempel te bouwen? Waarom woont de oude vrouw in de Biesbosch al jaren alleen? Wie is degene die op verjaardagen altijd op dezelfde plek zit maar nooit iets zegt? We ontwikkelen voor hen een passend jargon en onderzoeken hoe we dit kunnen veranderen. Wat als degene op de verjaardag ineens niet stopt met praten? Of als iemand diens tent heeft opgezet op het landgoed van de vrouw in de Biesbosch? We schrijven scènes over de (absurde) gevolgen van dit alles.