Ik sta op de rand van een donker woud. Ik spits mijn oren. Hoor ik daar iets kraken? Zijn dat voetstappen? Plotseling klinkt er in de verte een soort gehuil. Het is net geen wolf, net geen uil, zeker geen schaap. En ik weet: daar moet ik naartoe. Ik adem diep in en stap de duisternis tegemoet.
[…]
Lees de column van Mila Haak.
