En weer een nieuwe Column over Kunst: Een A graag! door dirigent en muziekfenomenoloog Lute Brommer.
“De hoboïst speelt een klein chromatisch riedeltje om zich ervan te verzekeren dat zijn riet aanspreekt. Daarop blaast hij weer en klinkt de A. De hobo geeft met zijn A de toon aan. Het is het zich altijd herhalende ritueel aan het begin van een concert als het publiek al zit, maar de dirigent nog niet op is gekomen. De A zoekt de ruimte. De klank van de hobo is onmiskenbaar, door cynische tongen beschreven als de klank van kwakende eenden en juist door deze wat geknepen nasaliteit geliefd bij musici en melomanen. Een klank die ook zoveel bijdraagt aan de klankkleur van het orkest bij een tutti, de momenten in een stuk muziek dat het orkest als geheel speelt.
Nu klinkt de A en het stemmen van het orkest zou moeten beginnen.” […Lees verder…]
