De kracht van de zachtheid
Heleen Verburg
6 oktober 2017
Het was op een zaterdagochtend in de zomer van 2014. Ik had net de krant gelezen en zat in een wolk van machteloze frustratie aan tafel. Gaza werd al wekenlang dagelijks gebombardeerd. Ik kende mensen in Gaza. Ik had met ze gewerkt. Ik kende ook mensen in Israël, daar ging het niet om. Waar het wel om ging, was dat ik er schoon genoeg van had, van al dat geweld. Maar ja, wat kon ik eraan doen? Dat was de vraag die toch altijd weer in het luchtledige bleef hangen.
Niet op deze zaterdagochtend. Deze keer kwam er een luide stem ergens uit mijn binnenste die bijna streng terugdenderde: je bent toch schrijfster, schrijf dan! Ik pakte pen en papier, ging weer zitten en zette in één ademteug een gedicht op papier. Toen het klaar was, ging mijn hart zo tekeer dat ik een half uur nodig had om bij te komen.
In Israël gingen vrouwen die zomer in hongerstaking, waarna ze de organisatie Women Wage Peace oprichtten. Sindsdien lopen Palestijnse en Israëlische vrouwen ieder jaar hand in hand een mars. Die mars kreeg in 2016 opeens veel meer bekendheid toen zangeres Yael Deckelbaum haar prachtige lied Prayer of the mothers voor de organisatie schreef. Kunst werkt. De beweging groeit. Nu, op dit moment, lopen duizenden vrouwen van Jericho naar Jeruzalem. Ze komen aan op 10 oktober. Mijn gedicht wordt op dit moment in het Hebreeuws en Arabisch vertaald. Daarna gaat het naar Women Wage Peace. Ik denk dat ik vanaf nu alleen nog maar wil schrijven om bij te dragen aan ‘de zachte revolutie’. Kunst is nodig. Bekijk het filmpje van Yael. Zorg dat het viral gaat: Lees het gedicht, stuur het door, plak het op je raam, draag het voor. Laat alsjeblieft de tekst intact, maar doe ermee wat je hart je ingeeft. Kunst troost. Kunst heeft macht.
De kracht van de zachtheid
En ja, het moet gezegd
Ik ben zo moe van al die mannen
die met wapentuig
en machtsvertoon getooid
beslissen waar niets te beslissen valt
Een uitgestoken hand
zou moedig zijn
op het moment suprême
De plotselinge overtuiging dat
ontwapening bestaat
die niet met het verstand is te bevatten
maar slechts met het hart
Dat wonderbaarlijke gevalletje
dat heel de mensheid gaande houdt
En dat verlangt, verlangt, verlangt
te blijven kloppen
voor de liefde
voor de ander
voor de voortgang
van de mens
die niets begrijpt van zijn bestaan
En die met stamelende stapjes voorwaarts gaat
en elke keer opnieuw zijn ongelijk bekennen moet
in het licht van dat ontzaglijke heelal
en heel die magnifieke schepping
En als dan nu de vrouwen zouden zien
dat heel die schepping
met de kracht van zachtheid
in hen groeit
met ieder kind opnieuw
En dat de tederheid die elke cel doet leven
ligt verankerd in hun zijn en in hun weten
Wordt het dan geen tijd om op te staan
en, desnoods in stilte, uit te spreken
Zo is het genoeg
Het is genoeg geweest
Heleen Verburg, augustus 2014
Niet op deze zaterdagochtend. Deze keer kwam er een luide stem ergens uit mijn binnenste die bijna streng terugdenderde: je bent toch schrijfster, schrijf dan! Ik pakte pen en papier, ging weer zitten en zette in één ademteug een gedicht op papier. Toen het klaar was, ging mijn hart zo tekeer dat ik een half uur nodig had om bij te komen.
In Israël gingen vrouwen die zomer in hongerstaking, waarna ze de organisatie Women Wage Peace oprichtten. Sindsdien lopen Palestijnse en Israëlische vrouwen ieder jaar hand in hand een mars. Die mars kreeg in 2016 opeens veel meer bekendheid toen zangeres Yael Deckelbaum haar prachtige lied Prayer of the mothers voor de organisatie schreef. Kunst werkt. De beweging groeit. Nu, op dit moment, lopen duizenden vrouwen van Jericho naar Jeruzalem. Ze komen aan op 10 oktober. Mijn gedicht wordt op dit moment in het Hebreeuws en Arabisch vertaald. Daarna gaat het naar Women Wage Peace. Ik denk dat ik vanaf nu alleen nog maar wil schrijven om bij te dragen aan ‘de zachte revolutie’. Kunst is nodig. Bekijk het filmpje van Yael. Zorg dat het viral gaat: Lees het gedicht, stuur het door, plak het op je raam, draag het voor. Laat alsjeblieft de tekst intact, maar doe ermee wat je hart je ingeeft. Kunst troost. Kunst heeft macht.
De kracht van de zachtheid
En ja, het moet gezegd
Ik ben zo moe van al die mannen
die met wapentuig
en machtsvertoon getooid
beslissen waar niets te beslissen valt
Een uitgestoken hand
zou moedig zijn
op het moment suprême
De plotselinge overtuiging dat
ontwapening bestaat
die niet met het verstand is te bevatten
maar slechts met het hart
Dat wonderbaarlijke gevalletje
dat heel de mensheid gaande houdt
En dat verlangt, verlangt, verlangt
te blijven kloppen
voor de liefde
voor de ander
voor de voortgang
van de mens
die niets begrijpt van zijn bestaan
En die met stamelende stapjes voorwaarts gaat
en elke keer opnieuw zijn ongelijk bekennen moet
in het licht van dat ontzaglijke heelal
en heel die magnifieke schepping
En als dan nu de vrouwen zouden zien
dat heel die schepping
met de kracht van zachtheid
in hen groeit
met ieder kind opnieuw
En dat de tederheid die elke cel doet leven
ligt verankerd in hun zijn en in hun weten
Wordt het dan geen tijd om op te staan
en, desnoods in stilte, uit te spreken
Zo is het genoeg
Het is genoeg geweest
Heleen Verburg, augustus 2014
Heleen Verburg
Heleen Verburg is toneelschrijver.
Meer over Heleen Verburg?
Kijk op:
http://www.heleenverburg.nl/