Marike op den Akker schreef voor ons de Column over Kunst: Zéro.
“Het is alsof een puntig voorwerp zich onder mijn rechterschouderblad wringt. Mijn adem stokt. Mijn voeten voelen aan als enorme houten klompen zoals je ze alleen ziet op de stoep van de toeristenwinkel op de hoek. Staat iedereen er nog? Of ben ik hier de enige die staat te sterven?
We staan pas drie minuten stil en het lijkt nu al een eeuwigheid.” [… Lees de hele column …]
