Een masker brengt een acteur ertoe om zijn lichaam te laten spreken en te transformeren tot een personage. In het oude Griekenland was acteren voor een speler zelfs gelijk aan het dragen van een masker. Deze week worden (halve en hele) maskers vooral als trainingsmiddel ingezet, geïnspireerd op de methodiek van de Franse theaterpedagoog Jacques Lecoq. De acteur laat zich door het masker bewegen. Zijn gezichtsuitdrukkingen zijn (deels) verborgen, maar zijn lichaamstaal wordt juist ontmaskerd. Soms met, soms zonder masker werken we aan korte dialogen uit de toneelliteratuur, altijd met beweging als vertrekpunt. Ook de tekst wordt ontmaskerd. We gaan op zoek naar de subtekst, die ergens tussen en onder de regels ligt, daar waar de betekenis van de woorden pas echt ontstaat.
