Spelletjes die kinderen vroeger op straat speelden versus minimale muziek. Concreet versus abstract. Deze twee opponenten gaan we met elkaar in contact brengen door middel van dans. Kinderspelletjes kennen naast een organisatie, een structuur ook eenvoudig specifiek bewegingsmateriaal. Dit vormt de basis voor de dans, begeleid door muziek van bijvoorbeeld Philip Glass, Simeon ten Holt, Wim Mertens. De dans wordt gecreëerd aan de hand van de fysieke actie die elk spelletje kent. De gevonden bewegingen worden vergroot, verkleind, verdubbeld en herhaald. Solo’s, duetten, trio’s en groepsdynamieken plaatsen we in een structuur, die van de spelletjes is afgeleid. We maken er een volwassen choreografie van met veel eigen inbreng om de dans te ontwikkelen.
