Een schilder loopt altijd achter de feiten aan. Een schilderij berust op een interpretatie van indrukken die eerder zijn gedaan en niet meer met het moment overeenstemmen. Heel even rust op een voorwerp een schijnsel. De lichtval geeft het een verschijningsvorm zoals we het voorwerp nooit eerder hebben ervaren; dan is het verdwenen en alweer anders. Deze week openen we iedere dag een ‘Doos van Pandora’ en wat eruit komt, leggen we aan de hand van onze directe observatie vast. Over haar onvoorspelbare (orde, chaos?) inhoud danst ongrijpbaar het licht dat ons ertoe dwingt onze waarneming schilderend te interpreteren. Kunnen we ons verzoenen met wat ons wordt aangeboden, of grijpen we in om te ordenen?
