Er is een tafereel: de wereld, en er is schildersdoek: ‘woest en ledig’. Het heeft licht nodig, dat kleur schenkt, danst, zindert, of juist vaal is. Licht dat ons een weg wijst, of verblindt. Licht is bepalend voor kleur, vorm en betekenis. De ene keer een dramatisch clair-obscur (Caravaggio, Rembrandt), dan weer een weergave van de lichtwisselingen (Monet). Of een analyse van kleurverhoudingen (Seurat, Riley). Licht dooft in hard edge (Kelly), omhult ons met een gloed (Rothko) en voert naar een wereld met transcendente betekenissen (Martin). Ten slotte valt het licht uiteen in reeksen van efemere voorstellingen (Struycken). Uitgaande van één wisselend belicht tafereel onderzoeken we schilderkunstige zienswijzen: in alles zullen we het licht zien.
