De column over kunst van deze week door Sarah Oortgijs:
Wie niet beter weet, zou bij het zien van de foto Fish & Swimmers van Wayne Levin aannemen, dat de onderwaterwereld de habitat is van de mens. Op de zwart-wit foto is een school vissen en een groep zwemmers te zien, van onderaf gefotografeerd. De vissen zwemmen links het beeld uit, de groep zwemmers – die even gelijkvormig oogt als de school vissen – verdwijnt richting horizon. Een foto van een vis die de avondvierdaagse loopt, kom je dan weer niet gauw tegen. De uitdrukking is niet voor niets ‘als een vis in het water’. Een vis jaagt niks na achter de horizon. Een vis reflecteert niet op zijn eigen bestaan, bevraagt zijn werkelijkheid niet zoals de mens dat doet. Een vis heeft er, kortom, geen kunst bij nodig (vrij naar dichter Herman de Coninck, die zo treffend zei dat hij er ‘papier bij nodig had’).
Om hun kinderen te beschermen tegen de boze buitenwereld, voedt in de surrealistische film Dogtooth (2009, Yorgos Lanthimos) een stel hun kinderen in een compleet afgesloten woonruimte op. […lees de hele column...]
