De column over kunst van vandaag, geschreven door Anouk Saleming:
“Van een vriend krijg ik een boek: ‘Muziek’ van Michel Serres. Serres schetst een ontstaansgeschiedenis en beschrijft hoe onze taal ontstaan zou kunnen zijn vanuit de ruis van de wereld. Maar onze taal zoals we haar nu gebruiken, is slechts nog het oppervlak daarvan. Mensen willen betekenis zoeken en vinden in alles. De dingen begrijpen of verklaren. ‘Het zingen van de wereld’, zoals Serres het zegt, is helemaal uit de taal verdwenen.
‘Sommigen van ons, hardhorende lieden die nooit het zingen van de wereld horen, zich aan menswetenschappen wijden en dus verdoofd raken door de geluiden van het collectief, zien het universum als een onttoverde wereld waaruit het zingen is geweken. Doordat ze maar blijven praten, debatteren en twisten, in de overtuiging dat alleen een parlement over de dingen beslist, kunnen ze de dingen niet meer horen.’ Michel Serres – Muziek
De wereld zien als een onttoverde wereld, is iets wat ik herken. ” […lees de hele column…]
