Het episch theater van Brecht draaide om bewustwording. Brecht wilde niet dat het publiek werd meegesleept door de voorstelling, maar dat het reflecteerde op de (maatschappelijke) onderwerpen die in zijn stukken werden behandeld. Hiertoe ontwikkelde hij diverse middelen, die vervreemdingseffecten zijn gaan heten. Deze week onderzoeken we een aantal van deze effecten. Een personage wordt speler: stapt uit zijn rol en geeft b.v commentaar op wat hij ervoor heeft gezegd. Ook Griekse koren kunnen het publiek erop wijzen dat ‘het maar theater is’. Ze kunnen fungeren als entr’actes en kritiek leveren op wat er op het podium gebeurt. Als we de techniek onder de knie hebben, passen we deze toe op teksten van Pinter, Beckett en Herzberg. Wat is het effect van Brecht op deze andere grote schrijvers? We onderzoeken hoe vervreemding toepasbaar kan zijn op andere kunsten. Voor spelers met ervaring.
