‘In fictie gaat het niet om wat de auteur voelt, het gaat om wat hij bij de lezer teweegbrengt,’ zegt Renate Dorrestein in Het geheim van de schrijver. Hoe waar dit is, blijkt als een auteur zich niet aan deze spelregel houdt. Worden de gevoelens van de held al te zwaar aangezet, dan haalt het publiek al gauw de schouders op. Kennelijk moeten de middelen die de schrijver ten dienste staan om de lezer te ontroeren fijn afgesteld worden: een afgestreken schepje van dit, een snufje van dat, niet minder, maar zeker niet meer. Deze week gaan we elkaar ontroeren met (proza)teksten. We zullen ontdekken wat wel en niet werkt en streven ernaar dat bij het voorlezen van de teksten alleen de schrijver droge ogen houdt.
