De muziek van Duke Ellington is vaak een afspiegeling van het Amerika van de twintigste eeuw en de sociale onderwerpen van de dag. Op latere leeftijd krijgt ook de kerk een plek in zijn muziek, als Ellington gevraagd wordt werk te componeren voor een reeks concerten in grote Amerikaanse kerken. Vlak na de eerste uitvoering van zijn eerste ‘Sacred Concert’ overlijdt zijn goede vriend en collega Billy Strayhorn, waardoor Duke’s interesse en affectie met sacrale muziek nog verder toeneemt. Resultaat zijn drie Sacred Concerts, geschreven tussen 1960 en 1973, waarvan de muziek per uitvoering in verschillende volgordes gespeeld wordt, waardoor een eenduidige partituur ontbreekt. Vandaar dat big bands en koren over de hele wereld hun eigen arrangementen hebben gemaakt. In de originele versie van Ellington is er veel aandacht voor het orkest en een ondergeschikte rol voor het koor, dat één- of hooguit tweestemmig zing. Deze week zingen we juist met een zo groot mogelijk koor stukken uit de Sacred Concerts. De power en energie van de originele big band vertalen we naar vierstemmige koorzang, zodat we het werk nieuw leven inblazen. Aan het eind van de week (NB op zaterdag!) brengen we ons Sacred Concert ten gehore, waarbij we door een big band begeleid worden.
