Bij het leren schilderen onderschatten wij wat we al weten. Hoe iets eruitziet, zit al opgeslagen in ons brein. Hoe ouder we worden hoe meer wij hebben gezien (maar hoe meer we ook weer vergeten). Die database aan beelden gaan wij aanboren en gebruiken om te schilderen. Het surrealisme en de pittura metafysica maakten al veelvuldig gebruik van de ‘vergeten’ kennis van ons onderbewuste. Wij zullen naast de herinnering aan de waargenomen werkelijkheid van weleer ons met name concentreren op hoe wij die fragmenten op dit moment beleven. Hoe krijgen we dat voor onszelf en de ander op papier?
