Waar ligt de grens tussen het menselijke en onmenselijke? Wanneer wordt een ding een iemand, een persoon, een vriend om mee te spreken? Hoe werkt dat, de personificatie van een boom, een auto, de bodem van het glas of de muur? En hoe lang moet ik nog je wandtapijt spelen? Of prullenbak? We gaan op de vloer fysieke scènes maken vanuit het alledaagse, het poëtische en o zo tragikomische. Improviserend, beeldend, spelend – op zoek naar dat grensgebied van wanneer iets lijkt te leven, gevoelens heeft of juist helemaal niet.
