Beeldend theater kan prachtig zijn. Maar ook slechts uit mooie plaatjes of ideeën bestaan. Waar zit de ruimte om een beeld tot leven te laten komen? Van 2d naar 3d, 4d, 5d zelfs? En wanneer moeten we het beeld loslaten, zodat de afstand tussen de werkelijkheid en het plaatje wat we voor ogen hebben niet te groot wordt? We gaan beelden leven inblazen op het toneel. Erin vastzitten. Veranderen. Er vanaf willen. Opgejaagd worden door de beelden in ons hoofd. Die de werkelijkheid uit de kom trekken. Beelden van idealisering, rolverdeling, verwachtingen. Beelden om verliefd op te worden. Humor en absurdisme zijn daarbij niet uitgesloten.
