We bedenken verhalen bij oude foto’s uit familiealbums. We maken ons een voorstelling van de geportretteerde, van zijn of haar leven en relatie tot de anderen op de foto. Als schrijver heb je de vrijheid tegen de schijn in te gaan: een mierzoete foto wordt een portret vol duistere geheimen. De op het oog lieflijke moeder kan vol wraakgedachten zitten, moordplannen hebben enzovoort. De uitdaging zit in het spel met het beeld: het mooiste is als je spanning weet te creëren tussen het beeld en het verhaal erachter. Een foto van vier mensen kan leiden tot evenzoveel verhalen, maar je kunt er ook voor kiezen één perspectief te belichten. Een ding is duidelijk: je verhaal eindigt bij de situatie op de foto.
