Waar we van houden, wat we haten, waar we ons verbonden mee voelen: het is allemaal gebaseerd op onze herinneringen. In theater zijn ze een bron van inspiratie. Als regisseur speel je met de herinnering van het publiek. Een personage met uitgestoken rechterarm roept beelden op van de Tweede Wereldoorlog. Rinkelende belletjes doen denken aan pijnlijke kerstdiners met familie. Als schrijver laat je je inspireren door hoe je herinneringen het verleden vervormen en vervagen. Als acteur verrijken ze je emoties en ideeën. In deze theaterweek gaan we samen op zoek naar hoe onze eigen herinneringen en die van het publiek bron kunnen zijn voor eigenzinnig theater en authentiek spel.
