Afscheid nemen van mensen is moeilijk genoeg, maar hoe zit dat met een huis? Met één klap laat je zoveel achter: herinneringen, geuren, het blindelings kunnen vinden van je route of juist de balk waaraan je je altijd bent blijven stoten, hoe het raamkozijn voelt, wat je ziet als je binnenkomt, je uitzicht vanuit het raam, hoe de sleutel in het slot draait. Schrijvend over al deze zaken gaan we op zoek naar wat een huis vertrouwd maakt, waaraan je je kunt hechten en wat je kunt missen als je het voorgoed verlaat. Maar ook het huis zelf kunnen we een stem geven en de dingen die niet mee mochten. Onze overwegingen zullen de vorm aannemen van herinneringen, odes, monologen, gedichten. Maar welke vorm we ook kiezen, ze zullen doordrenkt zijn van heimwee en gemis.
