De West-Europese mens beleeft het landschap als natuur. Zelden wordt beseft dat alles wat hem omringt aan landschap weinig tot niets oorspronkelijks meer bezit, maar in de loop van de eeuwen door de mens is vormgegeven. Bij het menselijk ingrijpen in de natuur kunnen vragen worden gesteld als: Heeft de natuur een geloof? Kan een landschap zelf romantisch zijn? In de door hem geconstrueerde natuur kunnen menselijke eigenschappen gevonden worden. Speuren, analyseren, reflecteren, stileren en construeren zijn de begrippen, waarmee deze week een of meerdere plekken in de natuur een beeldende ingreep ondergaan. Het resultaat wordt door de passant opgemerkt in een toevallige ontmoeting met het beeld. Deze ‘buitenbeelden’ zullen met een digitale camera worden vastgelegd, ter documentatie en om ze te presenteren.
