In de schilderkunst wordt steeds teruggegrepen op het schilderen naar de werkelijkheid. Dit naturalisme wordt op gezette tijden doorkruist door bewegingen die een ander beeldend verhaal houden. Het impressionisme gaat over licht en kleur, het expressionisme over de uitdrukking van de emotie, Kandinsky en Klee zaten op de grens van abstractie en figuratie. Deze week werken we vanuit de figuratie, die we echter op een dusdanige manier interpreteren en omvormen dat het abstracte element naar boven komt drijven. Hoe lang is de figuur nog herkenbaar als figuur, wanneer wordt het een abstracte vorm? En wat vooral belangrijk is: hoe verhoudt de zeggingskracht van het beeld zich met de inhoud, is het sterker geworden door het verborgene of moet er toch weer teruggegrepen worden op de figuratie? Een week onderzoek op het scherp van de snede!
