Hoewel polyfonie letterlijk ‘meerstemmigheid’ betekent, gaat de klassieke polyfonie vooral over onafhankelijke lijnen en ongelijktijdige tekstplaatsing. In de negende eeuw begon de westerse polyfonie met versieringen van gregoriaans gezang, waarna deze compositiestijl zich in de renaissance met haar lange lijnen verder ontplooide. In de barok ontstond weer een nieuwe esthetiek die culmineerde in de levendige wirwar die de fuga’s van Bach kunnen zijn. Wij zingen in deze week allerlei contrapuntische highlights van de middeleeuwen tot en met de barok, geestelijk en wereldlijk, met componisten als Machaut, Josquin des Prez, Monteverdi en Bach. Voor ervaren en zelfstandige koorzangers die vlot instuderen.
