In het toneelstuk Find me a boring stone geschreven door Rik van de Bos staat een man voor het raam. Hij heeft net zijn vriendin begraven en kijkt naar de stad. Hij kijkt naar de mensen, hoe ze bewegen, hun dagelijkse routines, de gesprekjes. Hij kijkt naar de mens met een liefdevolle blik.
“Er zijn er die zeggen dat ze even buiten de deur gaan lunchen en die vervolgens zonder eten even alleen in het zonnetje gaan zitten. Er zijn er die ineens iets snappen. Die uitkijken over het water, of over een straat en ineens worden getroffen door een onverdund begrijpen.”
Gebruikmakend van deze prachtige toneeltekst gaan we een voorstelling maken over hoe grootse emoties zich verhouden tot het dagelijkse leven. Over hoe we onze dagen vullen met bezigheden, handelingen, afspraken en tegelijkertijd verdriet met ons meedragen. Er wordt zowel uitgezoomd naar het universum en naar het begin van de mens toen we nog zeewormen waren, als ingezoomd op het moment dat je net een dierbare bent verloren en iemand vraagt hoe het met je gaat.
“Tja, koude rilling, muntgeld over de vloer, stilte en een bed en de echte stilte daarna, vreemde auto op onze oprit, hand, het schudden van een stevig omklemmende mannenhand, trage muziek, onwerkelijk verdriet kleeft als droge hoest. Ademloos kijken naar de eerste zon. Gezamenlijke maaltijden en stickers. Diep donker gezoem, weet je wel?”
Door middel van tekst, (live)muziek en fysiek/beeldend theater gaan we de spanning opzoeken tussen het grootse en het banale. We schrijven (ook) zelf teksten en er wordt geëxperimenteerd met videoprojectie als decor. Overige inspiratiebronnen voor het maken van deze voorstelling zijn de film The tree of life en het werk van videokunstenaar Guido van der Werve.

NB: dit is een productieweek waarvan de voorstelling plaatsvindt op zaterdagavond 22 juli en je dus langer moet kunnen blijven.