Voor de duidelijkheid: dit is geen column als een lijn. Geschreven door Tessa van der Bijl.
“Een verticale lijn voelt statig. Een horizontale lijn voelt gemoedelijk. Een diagonale lijn; energiek. Een gebogen lijn; zacht. Een harde lijn; fris. Een onregelmatige lijn; onvoorspelbaar. Een rechte lijn; officieel. Soms is een lijn dikker en is het dus meer een soort vlak. Vlakken voelen weer anders dan lijnen. Een groot vlak; dominant. Een klein vlak; subtiel.
Een scenario-docent zei een keer: ‘Alle films van nu leggen te veel uit. Ze houden kijkers dom’. Toen hij dat zei, dacht ik dat ik het begreep. Een halve tel nadat deze uitspraak was geland, was ik toch verward.
‘… Maar toch niet allemaal?’ Dacht ik. Sinds een tijdje begrijp ik pas echt goed wat hij bedoelde en kan ik nu ook stellig zeggen: Jawel. Allemaal.
Tijdens de lockdown was ik – zoals menigeen – een beetje verloren. Het gebrek aan gesprekken, mensen en evenementen zorgde voor een gebrek aan inspiratie. Schrijven wilde gewoon niet meer. Op zoek naar nieuwe ideeën, verdiepte ik me in iets totaal nieuws. Namelijk interieurdesign.” […lees de hele column…]
