Lees de column van deze week, geschreven door Marije Uijtdehaage.
“Tijdens mijn reis naar Londen bezoek ik Tate Modern. Ik loop de Turbine Hall binnen. In mijn hoofd wervelt de stad nog na. Langzaam dringt de immense ruimte tot mij door. De witte muren, de pilaren, gesprekken die rondgalmen. Ik draal wat rond samen met andere bezoekers die hun weg nog moeten kiezen of net hebben besloten te vertrekken.
Vanuit het niets maakt een groep mensen zich los uit de menigte. Een seconde denk ik dat het toeval is, maar het zijn er te veel voor het toeval. Ze lopen, het lopen wordt snelwandelen, het snelwandelen wordt rennen. Het is of ik mij in een kluwen spreeuwen bevind en iedereen de choreografie van het vliegen kent, behalve ik. Zo plots als ze in beweging kwamen, zo rap staan ze stil.” […lees de hele column…]
Beeld: Tino Sehgal
