Vandaag weer een nieuwe Column over Kunst: Mediocriteit, door schrijver Jorrit Thijn.
‘Hey! Van Gogh!’ Het schalt over straat. Ik kijk op, maar eigenlijk kijk ik er niet meer van op; ik hoor het zo vaak. Ik heb rood haar en een rode baard. Zeker als ik dan in de zomer tegen de zon een klein strooien hipsterhoedje opzet, ben ik een soort vleesgeworden zelfportret van de getormenteerde negentiende-eeuwse schilder.
Hoewel ons rode pigment flamboyant contrasteert met dat andere kleurenpalet van blond tot zwart, lijken alle rooie mensen onderling juist een beetje op elkaar; zoals Chinezen op elkaar lijken. Wij rooien krijgen allemaal dezelfde grappige bijnamen. Een kwestie van perspectief en humeur, denk ik. Ik voel me altijd zeer vereerd als iemand ‘Hey Van Gogh’, mijn kant op slingert. Sterker nog, door de jaren heen ben ik een beetje gaan denken dat ik inderdaad verbonden ben met Vincent. Als een nazaat. Of ten minste verwant. […lees de hele column…]
